2025/09/04 : Carrion De Los Condes – Calzadilla De La Cueza
Speedy Gonzales.
Km : (20) – 22,2
Stp : 24896 – tot: 0,65 mio
↑ : (104m) – 100m
↓ : (55m) – 53m
Est : (6h) – 4h
Verslag :
Gisterenavond een ramp om iets te vinden om te eten. Alles gaat pas open om 8h. En om 8h01 zit alles stopvol. Het enige waar ik zin in had was lamskotteletjes, maar voor 24euro en in een stampvolle zaal, neje. Je kon zelfs het lawaai horen aan de andere kant van de straat. Er was nog een supermarkt open, dus zelf maar een slaatje maken. Vanochtend, ontbijtje, nen crocas signioras, met meer kaas dan crocas.
7h30 de deur uit, naar links en we zitten op de Camino. De route van vandaag is plat, hier en daar een beetje naar boven. (Enkel te merken door het gevoel in de benen). Dus stappen maar. Na een half uurtje kom ok aan een food-truck. Het is nog te vroeg, dus laat ik die links liggen. De eigenaar van de truck weet dat ook wel maar komt met z’n gsm even nar me en zegt; ’3,9km further, you’ll see this, don’t stop. Go 600m further and you will see this, much better’ op de foto zag het er iig beter uit. Dus verder.
Onderweg wordt er aan m’n rugzak getrokken, jaja, de Ozzie guy 😉. Top kerel. Na 5 min praten nemen we afscheid en hij gaat er tandoori als een speer. Ja, hij doet er 6,2km/h.
4km verder komen we bij de eerste food-truck. Er staat een generator veel lawaai te maken, dus naar devolgende. 2 omgebouwde zee containers, eentje voor de bar, en de andere als overdekte patio.
Tussenin staan stoelen en tafels. M’n australische camino-vriendin zit daar met haar Camino vriendin, die trouwens vandaag jarig is. Ik word uitgenodigd om aan te schuiven. De verjaardag wordt uitbundig gevierdt met zang en lach. Ze vertrekken terwijl ik nog geniet van melk en cake. We komen elkaar wel terug tegen, straks. Ik krijg nog een ’shot’ appelsiensap. Reden, ze hebben een toestel dat steeds 1l vers appelsiensap spuwt. Maar na een half uur vinden ze het niet meer vers, dys gratis. Zodanig dat devolgende plant voor vers vragt, krijgt hij vers.
Ik stap verder aan mijn tempo en vervoeg me bij de jarige, verlaag m’n tempo, anders te vroeg binnen.
Mede door het trager stappen kom ik aan in het hotel rond 11h30. Inchecken pas om 12h30, dus cerveca en nootjes, kortom nagenieten van de snelste wandeling van de Camino.
Vanaf nu kunnen we het niet meer zeggen. Op 200m van het hotel 3 resto’s, dat komt goed.
Ik wandel door het dorp, weer eens te warm denk ik, want ik zie manneke pis. (Zie foto)
Ik besef ook dat ik, na ik terug eens over de meir wandel, regelmatig ga zeggen; ’buen camino’ 😉
Slaap ze. (Maar zachtjes hè)
2025/09/03 : Fromista – Carrion De Los Condes
Goede more,
Km : (20) – 26,1
Stp : 33158 – tot: 0.63 mio
↑ : (104m) – ’t zal niet veel schillen, vergeten te resetten.
↓ : (55m) – idem
Est : (6h) – 4h45
Verslag :
Na wat rondlopen in het dorp een pilgrims resto gevonden. 18euro voor een warme, lekkere knoflooksoep, een gemarineerde forel met vanalles, een flan en een cerveca. Vandaag een rustige wandeling van 20km. Weinig up en nog minder down. Dus rustig aan 😉.
Het hotel is het eerste waarvan ik zeg, ok, nog een nachtje, maar we moeten verder. Echt super, heel zen.
Gisteren avond nog lang aan het praten (zeveren) geweest met onzen groep caminioten. 4 talen in 1 zin en elkander uitlachen, soms terecht 😉. Maar het belangrijkste is dat we gelachen hebben, en veel.
Dan komt onvermijdelijk de hamvraag, waarom? Ik dacht eerst, oeps, maar dan ’voert’ gooi het in de groep. Iedereen werd muisstil tot m’n verhaal gedaan was. Iedereen stond in stilte op voor een groeps knuf.
Mooi moment.
Sommigen zeiden dat ze ook op 21 September in Santi zullen zijn en we symbolich de knuf nog eens zullen overdoen. Denk niet dat ik dat zou aankunnen, maar waarom niet?
Alee, vandaag. Vroeg uit de veren, buiten de temp voelen, frisjes, maar beter dan gisteren. Naar het schijnt gaat het een pak warmer worden, dus ’s morgens tempo maken. Bijna vlakke wandeling, dus lage schoenen nog eens aan doen. Lekker ontbijt en ik vroeg honing voor m’n thee en graantjes. Vers van de ’beehive’. Muesli met verse yohurt, honing en banaan. Doen we vanmiddag een extra cerveca, anders worden we te gezond 😉. Er zat misscien iers in m’n thee, want na een half uurtje zie ik de eifel toren. (zie foto) Anna die juist naast me liep, kwam niet bij van het lachen. Na 14,7 km neem even een break. Eigenlijk alleen maar om een bezoekje te brengen aan het toilet, maar de verse olijfjes riepen naar me, gevolgd door een patatsla met erwtjes, pekes en nog vanalles. Ik denk even; ’ ’t is al lang geleden dat ik een glas melk heb gedronken’ misschien een rare combinatie, maar wel lekker. Een vader en dochter vertrekken en laten een water fles staan, zo eentje uit metaal met een schroefdop waar een gat in is om met een musketon te dragen. Garcon over z’n toeren, maar ik weet dat als ik ze niet Inhaal voor het dorp, ik ze later wel tegen het lijf zal lopen.
Dus fles in de rugzak en rond 14h netjes teruggegeven. Ik heb het gedaan gekregen om 5,54km/h gemiddeld te stappen, dus rond 12h aan het hotel. Ook zit ik over de 0.6 mio stappen, niet veel als je bedenkt dat het eigenlijk maar 0.3 mio per been is. Het hotel in Carrion de la Candes (CdlC) met 6 kerken. Mooi, simpel, dus ok. Even het dorp verkennen, een winkel zoeken want m’n mede caminianen eten gvd al m’n pistachio noten op. Ik moet ook een punt paprika hebben voor morgen onderweg.
Waar vanavond eten is nog een groot ?.
Allee, tot morgen. Slaap ze.
2025/09/02 : Castrojeriz – Fromista
Baie steil (suid afrikaans).
Km : (24,6) – 32,7
Stp : 41428 – tot: 0,59 mio
↑ : (222m) – 230
↓ : (234m) – 242
Est : 6h – 5h45
Verslag :
Opstaan, inpakken, wasjes,…. Ik ga even buiten voelen naar de temperatuur ik was snel terug binnen. Ik was even vergeten dat we in de bergen zitten. Ik vraag aan de eigenaar naar het lokale weerbericht. Hij drukt op een knopje achter de bar; ’Elisa, een dat ik denk dat begon met Como, en eindigde op grazias, de rest ontging me totaal. Een stem antwoordt in dezelfde taal. OK, ’t ochtend en ik nog niet echt wakker. De eigenaar vertaald het I ’t engels. ’Now 9gr, max today 25gr partly clouded and no rain’. Blijkt zoiets te zijn als Suri. Ik word te oud voor zoiets 😉.
Die 9gr had ik dus algevoeld, maar met de klim te gaan, niet al te warm aankleden.
En inderdaad, Baie steil. Een bordje duidt aan 12%, dat was om niemand af te schrikken. 14% had nauwkeuriger geweest. Maar zoals het spreekwoord zegt; ’what goes up, must come down’, dus tandjes bijten. Bovenaan aangekomen, draai ik me om, steek m’n handen in de lucht en maak een sprongetje. M’n Camino friendjes, die blijkbaar al vroeger vertrokken waren, roepen; ’Tommeke Rocky’. Ja, we beginnen een hechte band te vormen. Vraagt iemand aan mij; ’how is it going?’. Het enige dat er bij mij uit kon komen was; ’give me a minute, then ask me again’.
Het volgende stuk is ’down-hill’, mijnen meug. Het wordt iets platter en een van m’n mede caminianen gaat wat trager dan ik, maar heeft blijkbaar ook last van de spiertjes. Dus ik zet m’n cruise control een paar stapjes trager en we praten over koetjes en kalfjes. Zij uit het oude oost duitsland, heeft de muur zien vallen, dus verhalen van ’way back’.
Gisteren avond zatten we, na het eten nog na te praten, met mensjes uit de USA, mensjes uit japan, mensjes uit ierland, mensjes uit Ausralie. Sommige zinnen waren in vier talen, maakte niet uit, we hebben goed met elkaar gelachen, soms terecht, maar met een glimlach naar bed. Terug naar vandaag.
Dus al pratend naar de eerste stop. De spanjaarden zetten graag een ’s’ na bijna ieder woord. Maar, de eerste stop was in het stadje ’la vega’???
Gazpacho en appelsiensap, kwestie om m’n tomaatjes bin̈en te krijgen. De teller staat nu op bijna halfweg. Ik ga terug nar m’n 5,4 en na een halfuurtje ben ik bij Steve en Daisy. Hun tempo ligt rond de 5,2, dus ik denk, even daar bij blijven, tempo dempen. Leuke babbel, even bijtanken in het volgende dorpje. Het blijkt dat we vanavond in hetzelfde hotel overnachten. Dus morgen vroeg samen ontbijten. Als ze me maar gerust laten.
We komen samen aanin het hotel, en wat voor een. Het noemt ecohotel en nog iets…
We kwamen binnen en waren meteen zen. Prachtig is het enige dat ik erover kan vertellen.
Ik zit dit verslag te schrijven in een prachtige tuin, naast een klein zwembad, in de schaduw van een paraplu, met olijfjes. Naast de ontbijt ruimte is een toog, maar de gasten moeten maar zelf achter de toog gaan, nemen wat ze willen en op een lijstje aanduiden wat je hebt genomen… Als je vuil goed hebt, gewoon afgeven, ze wassen het en ze progeny get buiten, morgen vroeg opgeplooit in uw kamer.
Kortom zalig.
Rest mij enkel sebiet naar een resto te stappen, eten, stappen en nog naar een aflevering van Richard Attenborough te kijken. Ik heb nooit geweten dat hij zo goed spaans kon 😉.
Slaap lekker en sie you more. (SA)
2025/09/01 : Hornillos Del Camino – Castrojeriz
Hey teacher, leave them kids alone (P F)
Km : (20,5) – 25,7
Stp : 33311 – tot: 0,55 mio
↑ : (156m) – 167m
↓ : (186m) – 192m
Est : (6h) – 4h45
Verslag :
Vanochtend een keurig ontbijt. En met de eigenaar de het eerste Camino kruispunt. Gisteren avond eten in het hotel, bonensoep, varkenslapjes, flan, een echt avondmaal voor een peligrino.
Dan nog een uurtje zitten babbelen met 2×2 Amerikanen (but het zuiden) en 1 schotse vrouw. De een al wat beter te verstaan dan de andere. Ik praat even met de eigenaar of hij die troep morgen vroeg ook wil meenemen, anders moesten ze wachten tot 9h voor een taxi. Zogezegd, zo gezegd en ook gedaan.
Eerste en enige stopplaats is ’hontanas’, Latijnse naam is fantana en betekend fontein. Vreemd, wat dit is het eerste dorpje dat we door gaan waar geen fontein is.
Starten op de Camino doen we rond 8h. In hontanas (10h), net voorbij de helft, neem ik een appelsiensap en een choco brood, een broodje kon je het niet noemen. (Zeg nooit banaan tegen …).
Ik betaal met klein geld (stukken), want die wegen te zwaar. De persoon achter ’den toog’ bekijkt de 2euro stukken, ik werd al bang dat het misschien valse waren. ’I can’t accept those, these are rare coins, much more valuable than 2euro’s’ look it up on the internet’. Dus die hou ik nog wel even bij tot thuis.
Is het dan toch waar? Als je eèn goede daad doet, vindt het altijd z’n weg terug?
Ik blijf daar een uurtje zitten, anders ben ik om 12h al in het hotel. Het is een prachtig terras met mooi groen gras. Zonnetje schijnt, er staat wel een koud briesje, dus smeren is de boodschap. We zetten onze weg verder. Dalen tot we in Castrojeriz zijn. Ik stop even aan de ruine van de kerk van St Anton. Niet uit Tirol. Een half uurtje later in het hotel. Mooi tuinterras, dat ik tijdelijk insight als ’persburea’. Ik’kan hier vanavond ook eten, keuze uit 4 menu’s. Voor de rest is er in het dorp weinig te beleven.
De wandeling van morgen heeft een plus punt en een min punt;
Het pluspunt: ’A unique and unforgettable stage for those who enjoy silence, solitude and never ending fields’ YES.
Het minpunt: ’An elevation gain of 145m in 1,7km’ Pffff 😉
Het is maar 24,6km.
I’ĺl be back 😉
